Eindelijk de eerste reisblog van Oman

Dus... 

Ondertussen zijn er al iets meer dan 5 dagen verstreken. Afgelopen donderdag, 14 januari, vertrok onze vlucht naar Oman.

Dag 1

15 januari om 01:30. kwamen we dan eindelijk aan in Muscat, de hoofdstad van Oman. 

Spullen pakken, simkaart kopen en hup naar de taxi’s. Hier werden we vriendelijk verwelkomt door meerdere taxichauffeurs.  Dit gaat zoveel anders dan in Nederland... op een goede manier. In plaats van dat iedereen zich opdringt om een ‘klant’ binnen te halen verwijzen ze hier door naar elkaar en gunnen ze het de ander. Misschien een soort van volgorde? Anyhow  bij de chaffeurs ging er koffie rond om iedereen wakker en alert te houden. Maar zonder dat we er naar vroegen kregen wij ook een heerlijke Arabische kop koffie oftewel Kahwa. Daarnaast kregen we ook een heerlijk zoete Omaanse lekkernij genaamd Halwa. Wel leuk om te vermelden is dat we dit gewoon samen met de taxichaffeurs met onze vinger uit een bakje aan het lepelen waren. Heel normaal toch :). Maar goed, we droppen onze spullen achterin, stappen in de auto en voordat we het weten zijn we al bij Nomad tours. Wel een paar keer geschrokken van hoe hard de chaffeur wel niet remt voor de drempels. Moet dat nou? 

Nadat de taxichaffeur netjes heeft gezorgd dat we binnen konden komen hebben we hem betaald en zijn we lekker naar onze kamer gegaan. Spullen weggelegd, gedoucht en snel gaan slapen. Het was ondertussen alweer 3:00. En aangezien de auto om 08:30 wordt afgeleverd.... 

Dag 2 

Onze wekker ging om 08.00. Nadat we ons even hebben opgefrist werd er al op de deur geklopt. Na de korte nacht dachten we even huh? Wie kan dat zijn... Loki maakt open en ik hoor dat er gevraagd wordt naar Thomas. De auto is er al. Of we zo snel mogelijk die kant op kunnen met ons rijbewijs, credit card, paspoort enz.. Eenmaal buiten aangekomen staat daar een prachtige 4x4 Landcruiser Prado op ons te wachten. Wow dachten we, is die voor ons? De avond daarvoor zaten we nog te grappen ‘die zal wel niet voor ons zijn, toch?‘ Na eerst even het zakelijke gedeelte te hebben doorlopen krijgen we een korte tour voor de auto. Hoe werken de versnellingen, waar hou je rekening mee, dat soort dingen. We krijgen de sleutel en bedanken Anish, de verhuurder. 

Daarna volgt nog een uitleg over de camping en off road gear. Deze uitleg kregen we van Chris. Chris heeft altijd gewerkt voor Shell en heeft daardoor veel moeten reizen. Je kan wel zeggen dat die een passie voor reizen heeft. Echter, dacht die het nu wat rustiger aan te krijgen. Maar integendeel. Hij zet zit volledig in voor alle waaghalzen die Oman verkennen op eigen houtje met een 4x4. Hij biedt daarbij alle benodigde camping spullen aan zodat je niks te kort komt tijdens je reis. Chris is a really great guy. Na de uitleg bespreken we onze plannen en al snel komen we erachter dat we ’iets’ te optimistisch zijn geweest. Helemaal doorrijden naar het zuiden is een optie... maar niet verstandig met de tijd die wij hier gaan doorbrengen. We zouden zoveel missen in het noorden... Chris pakt het boek Oman OFF-ROAD erbij. Dit is de bijbel als het gaat over rondreizen in Oman. Hij neemt ons mee op reis door het boek. Zoveel mooie dingen om te zien... Al snel besloten we dan ook om onze reis iets in te korte en Salalah niet te gaan bezoeken. We kochten het boek, kletsen nog wat bij en ondertussen probeerde ik nog een soort van te genieten van het heerlijke ontbijt met dadels en vers fruit. 

We gaan terug naar onze kamer, pakken onze spullen weer in, laden de auto in en we vertrekken vanuit Muscat naar Yiti Beach. Een strand dat op ongeveer een half uur rijden van Muscat ligt. Na zelf een half uurtje gereden te hebben is ons in ieder geval duidelijk geworden waarom die taxichauffeur zo hard remt voor drempels. DAMN wat zijn deze veradelijk en onzichtbaar. Maar goed, voordat we op reis gingen had ik al contact gehad met Ahmed van Oman Outdoor Adventures. Hij woond in Yiti Beach. Via Instagram stuurde ik hem een berichtje met: Dude, we are at Yiti Beach 😍. Waar een Nederlander zou zeggen: sorry ik heb het druk, ik kan niet komen. Vroeg die onze exacte locatie en voordat we het wisten stuurde hij een berichtje met: I’m walking on the beach now. We keken op en zagen daar Ahmed aan komen lopen. We stelde ons netjes voor en vertelde over onze verdere plannen. We wilde die dag door richting Fins, het zuiden. Het was nog best een stukje rijden en ondertussen ook al 15:00. Om 18:00 is het hier zo goed als donker en wordt afgeraden om nog veel verder te rijden. Maar Ahmed wist natuurlijk weer een binnendoor weg, wat ons een uur zou schelen! Hij reed voor ons uit en zetten ons op het juiste spoor. Daarnaast gaf die ons ook een mooie plek om te overnachten. A secret beach nearby Dibab. Top! 

Onderweg naar Dibab via de binnendoor weg zagen we onze eerste ezels lopen. Klinkt niet heel spannend ik weet het. Maar aangezien ze op een stijle berg liepen op een paar honderd meter hoogte was het toch best gaaf om te zien :). Eenmaal aangekomen op ons eindpunt van die dag, zetten we de tent op, wat super snel gaat aangezien we een daktent hebben en richten een simpel maar effectief zithoekje in waar we even kunnen chillen en onze verdere plannen kunnen bespreken. Eten koken is net iets teveel gevraagd voor ons dus we maken maar even wat noedels klaar. 

Nadat we onze plannen hebben besproken besluiten we te gaan slapen. De daktent is best comfortabel. Dus dat zou geen problemen opleveren. Echter, was de zee die nacht best wild en heeft ons dat wel even wakker gehouden. Maarja goed, kleinigheidje hou je toch hé... 

Dag 3

We hebben onze wekker gezet op 7:30. Met de intentie om om 08:30 te gaan rijden. Maarja... we werden om 8:26 wakker... oeps. Na ons ochtend ritueel, je kent het wel. Pakken we onze spullen verder in, klappen de tent dicht en gaan op pad. volgende stop, Qurayyat. Een klein vissersdorp met aangrenzend de mangrove. Eenmaal daar aangekomen, onze daypack ingepakt te hebben besluiten we het op het lopen te zetten. Op naar die mangrove. De mangroves leken in eerste instantie afgesloten met een hek. Maar iets verderop was dit hek open en besloten wij langs de mangroves af  te lopen en richting het strand te gaan. Na wat terugzwaaien naar kinderen en een stukje doorlopen kwamen we erachter dat de mangroves werden bewaakt. Niet door mensen maar door een paar handen vol met zwerfhonden... Misschien dan toch maar niet de mangroves in lopen. Na wat foto‘s te hebben gemaakt gaan we terug naar de auto en zetten we onze reis voort naar Hayl Al Ghaf. Eenmaal hier aangekomen bleek er eingelijk niet meer te zien dat een simpel dorpje. Nu hadden we twee keuzes. Keuze 1 was 5 km weer terug rijden via de autoweg en onze route voort te zetten richting Al Mazari. Maaaar we kunnen ook door de Wadi rijden. Een Wadi is trouwens een rivierbedding die in deze tijd voornamelijk opgedroogd zijn. Veel leuker toch ;). Okey, we kiezen voor de detour en rijden door de wadi. Met onze 4x4 karren we door de wadi heen en stoppen hier en daar voor het maken van mooie foto’s. Hier konden we ook onze eerste aasgier mooi op de foto zetten. Maar wat een stenen zeg... Je zou denken dat de auto ergens aan bezwijkt. Zijn het niet de messcherpen stenen dan is het wel door het flinke getril en gehobel van de weg. Maar toch zijn we zonder slag of stoot uit de Wadi gekomen. Eenmaal aangekomen op onze volgende locatie konden we een prachtige dam bewonderen. De Wadi Dayqhh dam. Na hier ons even opgefrist te hebben bij de toiletten raakten we niet veel later in gesprek met een Indiër. Deze woont hier al sinds 2000. Hij had toen het idee om een paar maanden te blijven. Maarja. Na verteld te hebben over ons werk vertelde hij ook over zijn werk. Hij gaf engels les op scholen aan kinderen tot 12 jaar. Het viel ons al op dat hij zeer goed engels sprak. Ook vertelde die dat die zich altijd verbaasd over hoe goed Nederlanders soms Engels spreken. 

Na het gesprek afgesloten te hebben vervolgen we onze reis richting As Suwayh.  Weer een wadi. waar als het goed is nog wel water in stond. Toen is er veel gebeurd. Eenmaal aangekomen op locatie zien we dat er inderdaad een wadi is die niet is opgedroogd. Tegelijkertijd komt er een andere jeep aangereden. Deze jeep hadden we eerder ingehaald, toen waren ze hout aan het sprokkelen langs de weg. Ik grapte nog: nou dat zouden nog eens best wel Nederlanders kunnen zijn. Dus 3 keer raden. We stapten uit,  begonnen Engels tegen elkaar te praten natuurlijk. En al snel vroeg ik ’where are you from?’. Nadat ze zeiden The Netherlands, vervolgde ik het gesprek met: Hoi, Tom. Aangenaam. En moesten we met zijn alle een beetje lachen. Zo’n groot land en toch tref je 2 Nederlanders op een afgelegen plek in het land. Na een beetje rond te hebben gekeken met het Nederlandse stel. Viel ons op dat er ongeveer 20 huiden van geiten aan het drogen waren boven de wadi. Het stel wilde hun weg snel vervolgen dus gingen alweer door. Wij liepen nog een stukje de berg op en het dorpje in om even verder te kijken. Net toen we op het punt stonden om terug te gaan naar de auto. Kwam er een local naar ons toe. Hij begon over van alles en nog wat te praten. Teveel om op te noemen. Hij nam ons nog een klein stukje verder mee het dorpje in en liet foto’s zien van de wadi in het regenseizoen. Wow, echt adembenemend hoe mooi. Ondertussen zei die dat we straks maar even koffie moest komen drinken bij hem thuis. Super gaaf natuurlijk! Eenmaal aangekomen bij zijn huis, doen we netjes onze schoenen uit en nemen plaats op een matje op de grond. We krijgen koffie aangeboden en heerlijke dadels. Tijdens dat we hiervan genoten hadden we nog een beetje een ongemakkelijk gesprek over... ja geen idee eigenlijk. Hij noemde ons friend. Best aardig toch? Eerder had die benoemd dat die tijdens zijn werk was verongelukt en heeft daarmee zijn knie en schouder verwond. Grote littekens waren te zien op zijn knie. Ook liet hij zijn schouder voelen, wat we na wat aandringen dan ook deden. Het voelde inderdaad niet zoals het hoorde. Maarja... Al snel kwam die terug op ‘friend’. Het ging van: you friend, you friend, we are friends, friends help each other enz... enz... Het kwam er op neer dat we iets moesten geven inruil voor de koffie en dadels. Prima, dachten wij want hij moest morgen naar zijn vader in het ziekenhuis. We gaven hem wat geld (wat stiekem achteraf best veel bleek te zijn... het is ook moeilijk dat vreemde geld XD) en nadat we onze koffie hebben opgedronken en hij zich wel 100 keer heeft verontschuldigd zijn we snel onze weg gaan vervolgen. Aangezien het bijna donker werd en wij nog diep in de bergen zaten. Door naar de Sinkhole in Hawiyat Najm Park. Eenmaal daar aangekomen bleek dit niet super bijzonder te zijn en zijn we doorgereden opzoek naar een slaapplek. Ook deze nacht hebben we weer doorgebracht dichtbij zee. In de buurt van Fins. Niet op het strand maar wel op een kleine heuvel met uitzicht op de zee. De zee zelf was namelijk nog krachtiger en wilder dan de nacht daarvoor. 

Het was een lange dag... nu lekker slapen. Morgen door daar Wadi Shab en Wadi Tiwi. 

Dag 4

Wakker worden, spullen inpakken, wat kwark eten (die niet te eten is) en snel weer weg. Het was een lange nacht. 

Het wat niet lang rijden. Na ongeveer 20 minuutjes kwamen we aan bij Wadi Shab. Een, volgens het boek, mooie wadi. Helaas toen we daar aankwamen bleek ook dit een toeristische attractie te zijn. En daar hadden wij geen zin in. Dus stelden we de navigatie in op Wadi Tiwi. Wadi Tiwi, here we come. Eenmaal bij het startpunt aangekomen plaats ik mijn Gopro op de motorkap en gaan we de bergen in. Wat een wegen. Door smalle dorpjes, stijle hellingen, scherpe bochten en vrachtwagens die achteruit de berg terugaf komen zijn we op de plek van bestemming.  Auto parkeren, daypack inpakken en zwembroek mee. Want wij willen zwemmen! Na als een soort spider-man de gladde stennen te hebben beklomen die in de wadi liggen bereiken we het mooiste punt van Wadi Tiwi. Een stuk water waar door middel van meerdere kleine watervallen de poel weer werd gevuld. Heerlijk koel water. Na nog wat geklim en geklauter zijn we ons om gaan kleden en hebben even een half uur heerlijk gezwommen. Nu weer terug. Eenmaal bij de auto gekomen, moe van de hike en de enorme trap terug naar boven gaan we weer op weg. Uit de wadi. Dit was even spannend want meerdere auto’s wilde passeren. Alleen, het zijn smalle wegen en nogal grote auto’s. Wij hadden het geluk om precies weg te gaan op het moment dat er ongeveer 10 auto’s terug kwamen met schoolkinderen. Die allemaal onderweg waren naar huis. Nadat we deze allemaal hebben gepasseerd zijn we terug daar waar we begonnen zijn. 

Nieuwe locatie voor de boeg. Het plaatsje Sur. Eenmaal hier aangekomen hebben we even boodschappen gedaan in een enorme supermarkt wat meer leek op een compleet winkelcentrum dan op een supermarkt die wij kennen. Daarna zijn we doorgegaan richting Ras Al Hadd. Hier is een turtle beach. Echter, daar aangekomen was er niet bijzonder veel te zien. Alleen een strand met een handje vol andere touristen. Nadat een man ons nog heeel graag mee wilden hebben de volgende dag op zijn boottocht hebben we onze route vervolgd en zijn we richting Ras Al Jinz Turtle Reserve gegaan. Hier hebben we, na even zoeken, eindelijke een plek gevonden voor onze auto neer te zetten om de nacht door te brengen. Vlak bij een strand waar zelfs nu nog schilpadden komen om eieren te leggen. 

Nadat we onze tent hadden uitgeklapt en even snel wat hebben gegeten, zijn we vrij snel gaan proberen te slapen. We wilde de volgende dag namelijk weer vroeg op. we hebben een lange reis op de planning. 

Maarja schilpadden leggen nou eenmaal eieren heel vroeg in de ochtend... dat betekend wekker op 04:30 en naar het strand toe. Na 10 minuten als zombies naar het water hebben staan kijken zijn we maar weer terug gegaan. Het water was weer erg wild en de kans op schilpadden was nihiel. 

Dag 5 

Na weer een lekkere nacht waarbij de tent zowat van ons dak waaide hebben we alles weer ingepakt en zijn we nog even naar het strand gegaan. En wat blijkt, er liggen meerdere eieren op het strand, kapot gemaakt door vogels waarschijnlijk. Maar ook waren er diverse sporen te zien van schildpadden... Helaas, hebben we ze toch gemist. 

We begonnen onze route met als eerste stop de Ras Al Jinz Turtle Reserve. Er is namelijk ook nog een museum/onderzoekscentrum waar je binnen kon kijken. Alleen is daar overdag blijkbaar niet zoveel te doen. Na even wat overleggen, hebben we onze navigatie ingesteld op de Sugar Dunes. Dit is een hagelwitte woestijn aan de rand van de zee. 

Dit was alleen wel 400 km richting het zuiden. Waar we toch heen willen. Dus snel de auto weer in en door. Na wat twijfels over het terrein hebben we besloten gewoon te rijden en kijken wat de natuur ons zal brengen. Het was soms best zacht zand en hadden geen zin in de auto uit te moeten graven. Rond 14:00 waren we er dan eindelijk. Wat een gave rit was dit weer! Over het strand en door de duinen. Op het strand zagen we zelfs nog wat schilpadden. Helaas waren deze al een paar dagen overleden. Erg sneu om te zien... Maar die Sugar Dunes, zijn echt adembenemend. Een uitgestrekte woestijn met super wit zand verblinde onze ogen. Prachtig. Na ook hier weer foto’s en filmpjes te hebben gemaakt vervolgen we de route. We moeten namelijk ook de woestijn nog uit. 

We gingen opzoek naar de volgende stad in het zuiden zodat we alvast weer een stukje naar het zuiden hadden afgelegd. Even de kaart checken en na dat gedaan te hebben gaan we richting Duqm. Dit was helaas een echte tegenvaller. Daar waar alle steden omringt zijn door natuur en bergen was dit een grote bouwplaats. Honderden vrachtwagens vol met bouwmaterialen staan opgesteld in de stad. En de stad zelf, die is omringt met zand. Zand wat gebruikt is of wordt voor de bouw. Geen mooi stukje natuur meer... Snel even Ahmed raadplegen. Hij verwijsd ons door naar Ras Madrakah. 

Ras Madrakah is een kustplaats nog meer naar het zuiden. Dit was alleen wel nog bijna 1 uur rijden. En het was tenslotte al even donker. Met een beetje een onderbuik gevoel gaan we dan toch maar die kant op. We moeten tenslotte ergens slapen. Over donkere wegen waar dieren zomaar over kunnen steken. Dieren zoals dromedarissen, ezels en geiten. Komen we eindelijk, gelukkig. Zonder slag en stoot aan op locatie. Snel de auto neerzetten, dan maar even een keer een iets minder mooie slaapplek. Een parkeerplaats naast het strand, ook niet erg. Nog even eten maken (ja, noedels) en lekker gaan slapen. Het was weer een lange dag met helaas erg veel asfalt. 

Dag 6

Vandaag houden we een rustig dagje. Even ’uitslapen’ (geen wekker dus) en even rustig opstaan. Er schijnt hier in Madrakah nog iets te zijn genaamd ‘Shark Ship’. Straks maar even naartoe. Tijdens het schrijven van deze blog zijn er ook wel weer wat grappige dingen geweest. 

Zo zijn er al 2 dorpelingen naar ons toegekomen om te vragen waar we vandaan komen. Een verteld dat er een soort douches zijn om ons even op te frissen. Deze zijn wel al een paar uur bezet door andere, maar goed. Daarnaast wenst die ons veel plezier toe en een fijne dag. Daarna komt er ook nog een andere man naar ons toe. Die vraagt wie we zijn en waar we vandaan komen. Deze man sprak alleen wat minder goed Engels en ons Arabisch is nou ook niet heel erg goed... Dus dit was een beetje ongemakkelijk. Ook werd ik ondertussen nog gebeld door onze ‘friend’. De man die ons koffie en dadels had aangeboden. we hadden onze nummers uitgewisseld (mijn Omaanse nummer) om elkaar nog te kunnen contacteren voor als we terug zouden komen. Hij zou ons dan een tour geven door de actieve wadi. Alleen belde hij met een beetje slecht nieuws. Zijn vader is overleden en hij vroeg of wij hem naar het ziekenhuis konden brengen en of dat we misschien wat geld hadden. Ik heb hem verteld dat ik het heel vervelend vind en heb hem veel sterkte gewenst. Maar wij zijn niet instaat om hem hierbij te helpen.

Nu net stopt er weer een auto naast ons, deze vraagt hoe het gaat en waarom we hier zitten. Want er is net een nieuw strandje ontdekt door hun wat super mooi blijkt te zijn! Hij wenst ons een fijne dag en verteld ons dat dit a safe place is. Heel fijn om te weten :p. 

Nou wij gaan opzoek naar dat strandje en naar de Shark Ship. En voor vandaag onze slaapplaats maar wat beter uitstippelen.

Veel leesplezier en later meer! 

De foto’s volgen nog 😊